Indira Gandhi
Indira Gandhi : శ్రీమతి ఇందిరాగాంధీ ప్రధానమంత్రిగా ఉన్న కాలమది… మధ్యాహ్నం ఢిల్లీ రాజమార్గంలో తన వాహనశ్రేణి(కాన్వాయ్)తో కారు లో వెళుతున్నారు. ప్రధాని, ఇంతలో దూరంగా మందు టెండలో ఆటబొమ్మలు అమ్ముకుంటున్న తొమ్మిదేళ్ళ పాపపై ఇందిరా గాంధీ దృష్టి పడింది. కాళ్ళకు చెప్పులు కూడా లేకుండా ఆ చిన్నారి దూదిబొమ్మలను అమ్ముకుంటున్న తీరు ప్రధాని హృద యాన్ని కదిలించింది.
కారును ఆపించి, తన సాయుధులైన అంగరక్షకులతో ఫుట్పాత్ దగ్గరకు వెళ్ళి చిన్నారిని పలకరించారు ప్రధాని, అంతటి మని షి పిలుస్తున్నా తనను కాదనుకొని ప్రతిస్పందించలేదు ఆ పాప. అంగరక్షకులకు ఆవేశం ముంచుకొచ్చి, ఆ పాపను పట్టుకొని ఈడ్చుకొని వచ్చేందుకు సంసిద్ధమయ్యారు. ఇంతలో ఇందిరాగాంధీ వారిని సున్నితంగా వారించి, తనే ఆ చిన్నారిని పలక రిం చేందుకు వెళ్ళారు.”నేను అంతగా పిలుస్తున్నా పలకకుండా వెళ్ళిపోతున్నావేం పాపా!” అంటూ తలపై నిమురుతూ అప్యా యం గా దగ్గరకు తీసుకున్నారు ప్రధాని,
“అమ్మా! మీరు పెద్దవారు కదా నాతో పనేముంటుందిలే అని అనుకున్నాను!” అంటూ తన బొమ్మలను సర్దుకోసాగింది. “నువ్వు ఎక్కడ ఉంటావు? మీ నాన్న ఏం చేస్తుంటాడు?” అంటూ ఆరా తీశారు ఇందిరాగాంధీ. “ఓ మురికివాడలో ఉంటున్నాం. జబ్బుతో నాన్న మంచాన పడడంతో, ఇంట్లో అమ్మ, అక్కయ్యలు బొమ్మలు చేసి ఇస్తే, నేను ఇలా బజారులో అమ్ముతూ ఉంటానమ్మా! ఇంట్లో అమ్మా, నాన్న, నేను, ఇద్దరు తమ్ముళ్ళూ, ఇద్దరు అక్కలు, ఇద్దరు చెల్లెళ్లు… తొమ్మిది మందికి ఈ బొమ్మల నుంచి వచ్చి న ఆదాయమే ఆధారం. రోజంతా అమ్మితే ఇరవై * నుంచి ముప్ఫై రూపాయల వరకు లాభం ఉంటుంది” అంటూ అమ్ముకోవ డా ని కి వెళ్ళిపోసాగింది ఆ చిన్నారి.
ఆ పాప కుటుంబ ఆర్థిక స్థితిగతులు అర్ధమై నిట్టూర్చారు. ప్రధాని! వెంటనే తన చేతి సంచీలో నుంచి అయిదు వందల రూపా యలు తీసి పాప చేతిలో ఉంచారు ఇందిరాగాంధీ.ఆ పాప చివాలున తల పైకెత్తి, సూటిగా ఆమె కళ్ళలోకి చూస్తూ, “అమ్మా! నే నేం బిచ్చగత్తెను కాను అంది ఆవేదన,ఆవేశం నిండిన స్వరంతో! ఆ చిన్ని గొంతులో ధ్వనించిన ఆగ్రహానికి భారతదేశ ప్రధాన మంత్రి ఖంగు తింది. తన తప్పిదమేంటో తెలిసొచ్చి, ఒక్క క్షణం ఆలోచనలో పడింది.
మెరుపులా ఓ ఆలోచన తట్టింది.”సరే! ఈ బొమ్మలన్నీ ఎంతకు అమ్ముతావు మరి?” అని అడిగారు ఇందిరాగాంధీ, “నూరు రూపా యలు! కానీ అమ్మా ఇన్ని బొమ్మలు మీరు ఏం చేసుకుంటారు? మీ ఇంట్లో చిన్న పిల్లలున్నారా? నాపై సానుభూతితో అయితే నేను అమ్మను! నాపై దయచూపెట్టాల్సిన అవసరం లేదులే అమ్మా” అంటూ. సంశయాన్ని వ్యక్తం చేసిందా చిన్నారి. ఆ పాప అంత సులువుగా డబ్బులు తీసుకోదని అర్ధమైంది ఇందిరాగాంధీకి.
“అమ్మా! మా ఇంట్లో చిన్నపిల్లలు లేకపోయినా, నీలాంటి చిన్నపిల్లల్ని చాలామందిని కలుస్తూంటాను; వారికి ఆదుకోవడానికి ఈ బొమ్మలు బహుమతిగా ఇద్దామను కుంటున్నాను! సరేనా ఇప్పటికయినా ఈ వంద రూపాయలు తీసుకొని బొమ్మలు అమ్ముతా వా?” అంటూ వందరూపాయల నోటు ఆ పాపకు ఇచ్చారు ప్రధాని, అప్పుడు సమాధానపడ్డ ఆ అమ్మాయి, తన బొమ్మలన్నీ ఆమె కు ఇచ్చేసి నూరు రూపాయలు తీసుకుంది.
ఆ తొమ్మిదేళ్ళ పాప ప్రదర్శించిన ఆత్మగౌరవాన్ని ప్రధాని తన డైరీలో రాసుకోవడమే కాదు; ఎంతో మంది ప్రముఖులకు ఉదా హరణగా చెప్పేవారు. ఆ చిన్నారి భారతీయ ఆత్మగౌరవానికే ప్రతీక అని కొనియాడే వా రు. అయాచితంగా వచ్చిన దాన్ని భార తీ యులు స్వీకరించరనీ, ఒకరి దయాదాక్షిణ్యాలపై బతికే అలవాటు భారతీయులకు లే దనీ భారతీయ తత్త్వాన్ని ఈ ఉదంతం మరోమారు గుర్తుచేస్తుందని ఉదాహరించేవారు. ఇందిరాగాంధీ.
“శ్రీ రామకృష్ణ ప్రభ” నుండి యధాతధం.